Yoko Taro, ICO'yu devrimci oyun başyapıtı olarak selamlıyor

Nier: Automata ve Drakengard gibi beğenilen başlıkların arkasındaki vizyoner Yoko Taro, ICO'nun video oyunu sanatı üzerindeki derin etkisini açıkça tartıştı. 2001 yılında PlayStation 2 için piyasaya sürülen ICO, minimalist estetiği ve zorlayıcı, kelimesiz anlatıları nedeniyle bir kült kazandı.

Taro, oyuncuların Yorda karakterini elini tutarak nasıl yönlendirdiği ICO'nun merkezi tamircisinin o sırada oyun kurallarında nasıl devrim yarattığını vurguladı. Taro, "ICO bir kızın büyüklüğünde bir bavul taşıysaydı, inanılmaz derecede sinir bozucu olurdu." Başka bir karaktere liderlik etmenin çığır açan bir kavram olduğunu ve oyundaki etkileşim konusundaki geleneksel görüşlere meydan okuyan bir konsept olduğunu vurguladı.

Bu dönemde, başarılı oyun tasarımı genellikle oyun öğeleri temel küplere indirgense bile etkileşimi sürdürmeye odaklandı. Ancak ICO, sadece mekanik inovasyon üzerindeki duygusal derinliği ve tematik zenginliği önceliklendirerek bu kalıbı kırdı. Taro, oyunun sanatın ve anlatıların tipik rollerini oyunun sadece geliştirmeleri olarak aşabileceğini ve deneyimin temel unsurları haline gelebileceğine inanıyor.

ICO'yu "çığır açan" olarak etiketleyen Taro, oyun geliştirmenin seyrini değiştirerek kredilendirir. Video oyunlarının ince etkileşimler ve atmosferik tasarım yoluyla derin anlam taşıyabileceğini gösterdiği için oyunu övdü.

ICO'nun ötesinde Taro, diğer iki oyunun hem kendisi hem de oyun endüstrisi üzerindeki önemli etkisini de kabul etti: Toby Fox ve Limbo tarafından Playdead tarafından. Bu oyunların interaktif medyanın ifade edebileceği ufukları genişlettiğini ve video oyunlarının derin duygusal ve entelektüel deneyimler sağlayabildiğini onayladığını savunuyor.

Yoko Taro'nun kreasyonlarının meraklıları için, bu oyunlara olan takdir, çalışmalarını şekillendiren yaratıcı etkilere bir pencere sağlar. Ayrıca, dinamik ve çok yönlü bir sanat formu olarak video oyunlarının sürekli evrimini vurgular.