Ryan Coogler bespreekt Blues, Irish Music Parallels en zijn liefde voor vampierschurk in 'Sinners'

De nieuwste film van regisseur Ryan Coogler, *Sinners *, overstijgt de typische grenzen van een vampier horrorfilm door kijkers onder te dompelen in de levendige omgeving van Mississippi uit de jaren 1930. De film brengt niet alleen deze duidelijke tijd en plaats tot leven, maar gebruikt ook de blues-een genre ooit veroordeeld als "The Devil's Music"-om zich te verdiepen in het leven van zijn overwegend Afro-Amerikaanse karakters, waarbij Michael B. Jordan de Twin Brothers Smoke and Stack portretteert.

Eric Goldman benadrukt in zijn gloeiende recensie voor IGN hoe * zondaars * pulsen met muziek, beginnend met de blues uitgevoerd door Sammie (Miles Caton) en Delta Slim (Delroy Lindo) bij Smoke and Stack's Establishment. Coogler maakt gebruik van deze muzikale achtergrond om de diepgaande impact van muziek op mensen uit alle lagen van het leven te verkennen en deze over generaties te verbinden. De film introduceert ook een fascinerende parallel via Remmick (Jack O'Connell), de charismatische vampierleider, wiens Ierse Folk Music -erfgoed met de blues met de blues verbleeft en het verhaal verrijkt met culturele diepte.

Coogler gebruikt meesterlijk zowel Afro-Amerikaanse blues als Ierse volksmuziek om licht te werpen op de gedeelde pijnlijke geschiedenissen van de menselijke en vampire-personages. Deze muzikale elementen worden tentoongesteld in opvallende set -stukken die, zoals Goldman opmerken, * zondaars * "Musical aangrenzend" maken, waardoor het publiek kan ervaren hoe muziek door de tijd heen weerspiegelt en zijn makers onsterfelijk maakt.

In een recent interview met IGN besprak Ryan Coogler de betekenis van blues en Ierse muziek in *zondaars *, de memorabele set -stukken van de film en zijn persoonlijke band met de vampierschurk, Remmick, die het vergelijkt met zijn ervaring met het schrijven van KillMonger voor *Black Panther *. De volgende fragmenten uit het interview zijn bewerkt voor duidelijkheid.

Ryan Coogler: Blues Music is een bevestiging van de volledige mensheid van deze personages. Het is verweven met kerkmuziek, daarom wordt het vaak de muziek van de duivel genoemd. Terwijl kerkmuziek voor de ziel is, omarmt bluesmuziek de hele menselijke ervaring - de ziel en het vlees. Het erkent de pijn, seksueel verlangen en woede die gepaard gaat met de situaties van het leven. Het is een opstand tegen de onderdrukkende omstandigheden waarmee deze mensen geconfronteerd werden, maar het viert ook hun schoonheid en veerkracht. De juke joint, waar blues wordt gespeeld, wordt een veilige haven waar mensen hun ware zelf kunnen zijn, vrij van de beperkingen van het dagelijks leven.

IGN: Wat is uw lees over de vampiergemeenschap? Ze brengen al deze mensen van verschillende rassen en achtergronden samen, maar nu zijn ze een collectief in plaats van individu. Er is waarschijnlijk veel manieren waarop mensen kunnen interpreteren wat dat betekent.

Ryan Coogler: Ik wil dat zondaars een open canvas voor het publiek zijn. Zodra de film is uitgebracht, is deze van hen en hun interpretaties zijn geldig. Remmick schrijven was een diep persoonlijke ervaring voor mij, net als het schrijven van Killmonger. Ik wilde dat hij een meester -vampier zou worden en de dynamiek van leiderschap binnen een vampiergroep verkende. Wat me opwond was het contrast tussen zijn uiterlijke uiterlijk en zijn ware aard, vooral zijn opvattingen over ras, die de verwachtingen tarten en een krachtige laag aan zijn karakter toevoegen.

25 beste vampierfilms aller tijden

26 afbeeldingen IGN: Mijn twee favoriete sequenties in deze film zijn de twee grote showstopping muzikale setstukken. De juke joint en dan krijgen de vampieren ook die van hen.

Ryan Coogler: Die scènes vormen het hart van de film en presenteren fellowship en liefde. Ze zijn essentieel om de thema's van de film te begrijpen, vooral gezien de historische context van imperiale structuren die deze uitdrukkingen onderdrukten. De Juke Joint en Irish Step Dance waren daden van rebellie en de film onderzoekt hoe deze culturele elementen verschillende personages verbinden. Ik wilde het publiek een ervaring geven die fris en transcendent aanvoelt, net als het ontzag dat ik voelde om films te kijken in een minder cynische tijd.

Zondaarsgalerij

12 afbeeldingen IGN: De Juke Joint-reeks is bijzonder verbazingwekkend omdat deze wordt opgevoerd als een één-ER. Je speelt met de tijd en je laat ook de culturele crossovers zien. Visueel laat je ons zien hoe muziek tijdloos is, of in ieder geval wat het bij mensen naar voren brengt, is tijdloos. Op welk moment besefte je dat je met de tijd in die scène wilde spelen?

Ryan Coogler: Het idee kwam tijdens het schrijfproces. Ik wilde het gevoel van getuige van een virtuoze prestatie vastleggen, die culturele grenzen overstijgt. Door de filmtaal streefde ik ernaar om die universele menselijke ervaring over te brengen van ontroerd worden door muziek, waar woorden de impact niet beschrijven. De Juke Joint -cultuur van de jaren 1930 was een reactie op de ontkenning van vrijheid, en ik wilde laten zien hoe muziek generaties kon overbruggen, waardoor mensen contact konden maken met hun toekomst.

IGN: Er is later dat tweede Tour de Force Musical Set-stuk, en het is vanuit het perspectief van de Vampires met behulp van traditionele Ierse volksmuziek.

Ryan Coogler: Ierse volksmuziek, net als The Blues, belichaamt een beheersing van contrast. Nummers als "Rocky Road to Dublin" vertellen hartverscheurende verhalen met een energieke flair, die de veerkracht van het Ierse volk weerspiegelen. Dit weerspiegelt de Delta Blues, waar mensen gedwongen werden in armoede en arbeid nog steeds manieren vonden om hun menselijkheid uit te drukken door muziek. Beide culturen vieren het leven, zelfs in het licht van tegenspoed, met behulp van muziek en dans als een vorm van weerstand en feest. De vampier, Remmick, vindt verwantschap met de Afro-Amerikaanse karakters, niet vanwege hun uiterlijk, maar vanwege hun gedeelde ervaringen van strijd en uitdagendheid.