Marvel vs. Capcom-collectie, Yars Rising, Rugrats Hit Switch

Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics ($ 49,99)

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, zijn deze games gegroeid en beter geworden. Vervolgens uitgebreid naar het bredere Marvel-universum met Marvel Super Heroes, vervolgens de toen ongelooflijke Marvel vs. Street Fighter-crossover, naar het over-the-top Marvel vs. Capcom en het ongelooflijk over-the-top Marvel vs. Capcom 2 in Op elk aspect blijft Capcom de inzet verhogen. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics behandelt de eerste delen van de serie, en natuurlijk krijg je Capcoms uitstekende side-scrolling side-scrolling game The Punisher als extra bonus. Dit is een geweldige set spellen!

Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat Capcom Fighting Collection heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas betekent dit ook dat er maar één opslagstatus is voor de hele verzameling, gedeeld door alle zeven games. Dat is al vervelend genoeg voor een verzameling vechtspellen, maar nog erger voor een side-scrolling side-scrolling game waarin je waarschijnlijk je voortgang wilt opslaan, ongeacht wat je doet in de vechtgame. Alles loopt door elkaar. Oké. Al het andere hier is wat je wilt. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele consoleversies in zaten. De PlayStation EX-versie van de teamvechtgame is zo anders dan de arcadeversie dat het leuk zou zijn om ze hier op te nemen, en de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 heeft veel interessante extra’s om er een op zichzelf staande versie van te maken. Een betere keuze voor thuiswedstrijden van spelers. Ik zou het niet erg vinden als Capcom ook twee van zijn Super Nintendo Marvel-games zou toevoegen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het feit dat er maar één opslagstatus is die tussen games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics is een andere must-have-collectie van Capcom, en het is geweldig om op de Switch te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars stijgt ($29,99)

Ik geef toe dat ik sinds de release sceptisch ben over deze game. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een schaars geklede jonge hacker met de codenaam Yar, dacht ik dat ik op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward is gespecialiseerd in dit soort games, dus deze is geen uitzondering. De graphics en geluidseffecten zijn geweldig, de gameplay is soepel en de kaartindeling is goed genoeg. In de traditie van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.

WayForward moet ook worden geprezen omdat het zijn best doet om de moeilijke vraag aan te pakken om dit spel te koppelen aan een oude single-screen shooter. Je speelt vaak de levels in Yars’ Revenge-stijl, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief uitgewerkte wereld. Dit voelt nog steeds als een enorme opgave, maar ik denk dat Atari geen andere keus had dan een lange pass als deze te proberen. De bibliotheek met klassieke spellen kan immers maar in beperkte mate worden "opgeladen". Het voelt als een spel dat wordt verscheurd tussen twee doelgroepen die weinig overlap hebben, en ik weet niet zeker of dat beter zou zijn dan iets volledig origineels te maken.

Hoewel het debat over de vraag of dit conceptueel zinvol is waarschijnlijk zal voortduren, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over de beste games in het genre, maar als je op zoek bent naar een Metroidvania-game om een ​​paar dagen in het weekend te spelen, zul je geen slechte ervaring hebben met het spelen van Yars Rising. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan lijkt alles natuurlijk.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar ik ben niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en herinner je geen specifieke afleveringen. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzonder warm en vaag gevoel bij het merk. Met dat in gedachten wist ik niet echt wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op 'Bonk' leek en dat het past bij Tommy's lichaamstype. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel op, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste wat opvalt is het heldere beeld. Als ik het me goed herinner, is het duidelijker dan de cartoon. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningselementen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus het klopt allemaal. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te stappen naar Chucky om van zijn volledige gezondheid te genieten. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. En dat doen ze! Vrienden, dit is een spel geïnspireerd op Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kan ook worden opgepakt en weggegooid. Er waren ook blokken die ik moest oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. De niveaus zijn enigszins niet-lineair en zeer verticaal! Niveaus waarin je in het zand moet graven, waarbij je weet dat Phil de expert is in graven. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, niet slecht. Baasgevechten zijn ook leuk. Na een tijdje spelen merkte ik ook dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een hippe moderne versie en een 8-bit-versie op NES-niveau. Het speelt hoe dan ook goed, en beide stijlen hebben hun eigen verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik echt dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn mandaat. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Afgezien van de besturingsproblemen, is mijn enige klacht dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is beter dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie is goed geïmplementeerd, hoewel ik wel zou willen dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Natuurlijk, een beetje kort en licht, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5