Horror weerkaatst: Hollywood's terugkeer naar de Monsterscape

Dracula. Frankenstein's monster. De onzichtbare man. De mummie.

En natuurlijk de Wolfman.

Deze iconische monsters zijn in de loop van de tijd geëvolueerd en aangepast, en tarten unieke interpretaties terwijl ze het publiek in generaties lang irriteren. Onlangs hebben we een nieuwe Dracula (in Nosferatu -vorm) van Robert Eggers gezien, Guillermo del Toro is een verse Frankenstein aan het maken, en nu biedt Writer-Director Leigh Whannell zijn interpretatie van de Wolfman.

Maar hoe reist een filmmaker als Whannell Regeignited Modern Audiences 'interesse in een andere weerwolffilm, vooral een gericht op de Wolfman? Meer in het algemeen, hoe maken filmmakers, zoals Whannell opmerken, deze klassieke monsters beangstigend en herkenbaar in de huidige tijd?

Bereid je fakkels, wolfsbane en inzet - en je vermogen om de metaforische diepte van monsterverhalen te interpreteren - omdat we Whannell hebben geïnterviewd over de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn benadering van het herleven van geliefde wezens zoals de Wolfman in 2025, en waarom Je zou opgewonden moeten zijn!